I tak oswajając się z naturą internetu, z tym, że każda jego część żyje własnym osobnym życiem posiadłem dodatkową wiedzę, o tym, iż informacja w sieci, wysłana raz, żyje swoim zwielokrotnionym powielonym odbiciem. Portal Księgarski www.ksiazka.net.pl posiadał wtedy prosty czarno-biały szablon strony. Raczkowały też wp.pl. i onet.pl. To z nich "ściągałem" część informacji przeredagowywanych na nasze portalowe standardy. Po nas pojawiła się branżowa "Biblioteka Analiz" Łukasza Gołębiewskiego, a potem wirtualnywydawca.pl.
Praca w wirtualnych mediach polegała przede wszystkim na edytowaniu informacji branżowej przed wszystkimi. Ten wyścig często powodował, iż nie wszystkie były od początku do końca "sprawdzone". Musiałem wykonywać po kilka telefonów dziennie, żeby uzyskać potwierdzenie newsa. Stopniowo coraz częściej wysyłano nam informacje do opublikowania. Chociaż trzeba przyznać, iż brano nas za "tubę" braci Olesiejuków, a przez chwilę nawet "Matrasu". Do czasu ich bojkotu, za udzielanie 25% rabatu na książki w swoich księgarniach, kiedy to powołane przy moim czynnym współuczestnictwie branżowe stowarzyszenia (do spotkania we Wrocławiu doszło na wyraźne życzenie Jerzego Mechlińskiego) zaowocowało powstaniem kilku organizacji. Wpierw pionierskiego (oprócz Stow. Księgarzy Polskich) Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Księgarzy z siedzibą w Łobzie. Później nastąpił podział na Izbę Księgarstwa Polskiego. W międzyczasie powstała Izba Księgarzy przy ZHiU, która to organizacja przyłączyła się potem do IKP.
Bojkot koordynował i przeprowadził przy naszej portalowej pomocy Krzysztof Zaremba ze Świdnicy, właściciel księgarni "Eureka".
Będąc księgarzem bardziej z zamiłowania, bo Instytut Bibliotekoznawstwa wcale nie dawał praktycznego przygotowania do zawodu księgarza, a nawet bibliotekarza, więcej przedmiotów praktycznych miałem w Policealnym Studium Kulturalno-Oświatowym istniejącym przy ul. Niemcewicz, starałem się związać portal z branżą księgarską. Ale niestety większość pracujących w nich ludzi, reprezentuje inną, minioną epokę. Wiem, to z autopsji, gdyż towarzyszyłem prawie wszystkim ważniejszym spotkaniom mającym na celu skonsolidowanie środowiska księgarskiego. Sprzyjał temu "zamach Giertycha" na podręczniki, które miały być dystrybuowane przez szkoły. Ale jakoś nikt wtedy z księgarzy nie psioczył na wydawców, że "rozwalają" rynek, dodając, a to nowy rozdział, a to nowy tytuł lub okładkę i "walą" cenę jak za nowy podręcznik. Ta patologia była znana wszystkim, od wydawców, dystrybutorów po księgarzy, ale jak to się u nas mówi, "lepiej kamienia nie ruszać, żeby nie przygniotła nas lawina".
I tak rozpoczęły się przeróżne spotkania; a to o podręcznikach, a to o rynku, promocjach rabatowych Matrasu, książkach oddawanych na wyłączność do sieci, poza księgarniami prywatnymi, i nieustająco na temat "Ustawy o książce".
Gdy po roku czasu Giertych odszedł, księgarze jeszcze przez dwa lata starali się wierzyć, że mogą coś robić wspólnie, ale górę wzięły ambicjonalne plany poszczególnych szefów. Każdy chce, żeby jego nazwisko błyszczało: "to ja byłem pierwszy," "to ja wymyśliłem", "to ja zrobiłem" itp. Takie jest moje zdanie i osąd tego, co obserwowałem przez ten cały czas mego aktywnego działania na rzecz integracji środowiska księgarskiego w Polsce. Nie potrafimy współpracować w okresie ładu i względnego spokoju, dopiero jak stawiają nas pod ścianą i słychać jak pluton egzekucyjny odbezpiecza broń, wtedy potrafimy się jednoczyć i działać wspólnie, ale to niestety są wyjątki.
W międzyczasie moi synowie skończyli matury, Gabriel junior poszedł na studia - filologia rosyjska, a Max zaliczył policealną - informatyka.
Gabriel junior zaczął staż w Portalu Księgarskim, zaczął pisać recenzje. Przeprowadził wywiady z Gaimanem, Duncanem i wielu innymi pisarzami. Pisał wraz ze mną noty na okładki książek dla wydawnictwa Fabryka Słów. Często mylili nas ze sobą. Myślę, że to był najciekawszy okres mojej pracy i jego, dla Portalu Księgarskiego. Fantastyczny klimat i ludzie: Piotr H, Wojtek M., Tania, Magda W., Monika .L., Agnieszka potem Adam Ch. Byliśmy naprawdę " Wielką Grupą Pod Wezwaniem".
W międzyczasie opublikowałem trzy książki: "Roth - Nowy Testament",w serii z "Kołatką" wrocławskiego SPP. Oczywiście zero recenzji. Spotkanie autorskie w Klubie Muzyki i Literatury i Ryśka Sławczyńskiego, Prowadziła Zosia Gebhard. Było z dziesięć osób. Potem przyszły "Pejzaże" u Apolonii w MaMiko, składała Krycha Szczepaniak. Niestety byłem wówczas na targach książek w Krakowie i nie zdołałem dopilnować wszystkiego, gdyż moje ADHD wymaga stałej kontroli i uwagi. Format był za mały, litery ciasne, no i przeszło parę błędów, za co odpowiedzialność biorę na siebie. Po przyjeździe poszedłem do ATUT-u i dogadałem się w sprawie nowego wydania, w większym formacie i już bez błędów.
"Pejzaże" zostały wysyłane na konkurs: Nagrody Literackiej Gdynia, NIKE i Silesiusa. Nie było jeszcze Orfeusza i konkursu im. W. Szymborskiej. Odbyłem ok. 8 spotkań autorskich, w tym w Warszawie w "Tarabuku" u Jakuba Bułata. Prowadziła spotkanie Tamara Demków.
Ukazała się recenzja na Portalu Księgarskim. Ciekawe to wszystko, bo w "Czułym barbarzyńcy" sprzedało się 5 egz, a we Wrocławiu tylko 2. Promowałem książkę na Międzynarodowych Targach Książki w Pałacu Kultury i Nauki oraz na targach w Krakowie.
W 2005 roku wygrałem konkurs na kierownika księgarni Warszawskiego Domu Książki, lokal był w centrum, w samym Rynku. To była niesamowita sprawa. Mój powrót do zawodu i wyzwanie - wolna ręka w doborze oferty, ekspozycji i częściowo personelu. W sierpniu po 20 latach nawiązałem kontakt z Grażką. Niesamowite déjà vu. Czas wyraźnie przyśpieszył. W 2006 roku nominacja do PIK-owego Lauru za „Najciekawszą Prezentację Książki w Mediach Elektronicznych”.
CDN.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz