W ogóle w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych PRL nastawiał się na gremialne usportowienie młodzieży (szkoły mistrzostwa sportowego, klasy sportowe). Pamiętam, że zwolnienia z WF-u traktowano bardzo nieprzychylnie, włącznie z obniżeniem oceny ze sprawowania.Teraz otyli przedstawiciele młodego pokolenia ludzkiego planktonu uważają, a wraz z nimi ich rodziciele, iż wychowanie fizyczne jest niepotrzebne. Niepotrzebnie zmienia sylwetkę. Przecież otyłość według nich świadczy o dostatku i powodzeniu danej osoby? Skąd takie mniemanie? Nie wiem, ale wydaje się, iż chłopstwo, a widać to było wyraźnie w inscenizacji reymontowskich "Chłopów" przez Rybkowskiego oceniało własne i cudze bogactwo po suto zastawionym stole. I jak wynika z mojej obserwacji PRL miał stale duże kłopoty z nakarmieniem tej warstwy społecznej.
I tak, a propos, jedynym sukcesem tzw. PRL-owskiej transformacji było zaspokojenie głodu wielomilionowej rzeszy Polaków-Szaraków. W większości pochodzący z awansu społecznego, przeludnionej kilkuhektarowej wsi mieszkańcy robotniczych dzielnic Warszawy, Łodzi, Krakowa, Poznania, Wrocławia, Lublina, Gdańska, Szczecina itp. cierpieli na ciągły niedosyt - wszystkiego. Głównie mięsa, bo to zawsze był rarytas na wsi . Później ten głód zaspokojono w jakimś stopniu tzw. "tanią jatką" (flaki, żołądki,jelita, ogony, itp. brrrr...) i stoiskami z mięsem "niepełnowartościowym" (nutrie, listy). Wiem, że nie wszyscy muszą respektować zasady dobrego żywienia, ale przecież nawet pierwsi chrześcijanie w swojej kuchni preferowali dania jarskie, ewentualnie baraninę, ale tą najczęściej od święta.
Odeszliśmy bardzo daleko od zasad jakim hołdowali nasi przodkowie. I nie chodzi mi tylko o zasady przyrządzania posiłków, łączenia składników, ale bardziej o ceremonię jaka temu towarzyszyła, bo gotowanie, a jestem z wykształcenia kelnerem-gastronomem (skończyłem Liceum Gastronomiczne przy ul. Wielkiej we Wrocławiu), to przede wszystkim przepływ energii miedzy nami, a tymi produktami z jakich chcemy coś ugotować, inaczej mówiąc wkładano kiedyś w ten akt swoją duszę, serce, empatię, bo ugościć kogoś oznaczało przyjęcie tego kogoś w krąg swoich najbliższych znajomych, w krąg rodzinny. Pierwsze uczty pierwszych chrześcijan, to była celebracja bliskości z drugim człowiekiem i dzielenie się z nim tym, co mieliśmy w swojej spiżarni. Polakom został z tego ten pyszny gest: "Zastaw się, a postaw się", co było naruszeniem zasad Dekalogu.
Kiedyś obowiązywał jako taki umiar w jedzeniu i piciu, teraz lansuje się tezę, iż im bardziej przeżarci, nażarci ludzie, tym bardziej świadczy to o ich statusie....ekonomicznym. Ten typ myślenia przeszczepił do miast napływowy plebs, który od tego momentu był wiecznie głodny wszystkiego: kasy, władzy, wpływów, ale nie wiedzy! Ta była w PRL=u zbędnym balastem, wystarczyło na początek mieć krewnych w partii, wojsku, milicji i służbach i faktycznie wystarczyło. Pamiętam naszego dzielnicowego, który ścigał mnie za "brak karty rowerowej" i zabierał wentyle. Grubiański grubas, obleśny typ kmiota, któremu system dał władzę -w dzielnicy. Obowiązywały tzw. "wziatki" i można było wszystko załatwić, włącznie z sąsiadem.
Nic z naszej obyczajowości nie zmieniło się od tych lat transformacji. Umocniło się tylko w chamach przeświadczenie, iż są kastą wybrańców, bo są bardziej bezwzględni w eksploatacji innych chamów, których dla rozrywki nazywają "pracownikami", a wielu moich znajomych-biznesmenów mówi na tą klasę pracująca - ludziki. Więc l"udziki", które nie mają szans założyć własnej firmy, czując swoją słabość na tzw. rynku pracy muszą kompensować ten brak właśnie "nażarciem się" aż do upadłego, bo tylko wtedy czują tą błogość przaśnego realu i nic ich nie jest w stanie wzruszyć czy zdenerwować. Przechodzą nad tym do porządku dziennego. Taka polska odmiana powiedzenia: "Oj Polacy nic się nie stało".
Przenosi się to genetycznie na młode otyłe pokolenie, ich dzieci, z których są niezmierni dumni! Bo jak już pisałem kmiot musi mieć swego "klona", takiego swojego rodzinnego sobowtóra. Stąd jak moi dzielnicowi sąsiedzi wytaczają się z domów na spacer, to właściwie trudno ich rozróżnić; fałdy brzuszne tzw. słuszne, bo wyhodowane przez ich nosicieli są symbiotycznie związane z ich właścicielami. To w ten "grunt" trafiają reklamy dotyczące polskiej kiełbasy, "która przegoniła ich kiełbasę", a według niej Polacy podobno tak pokochali grilla, uwielbiając spalone mięso, zwęglone kiełbaski po 5,50 od paczki, nie zastanawiając się, skąd bierze się cena takiego "mięsopodobnego" wyrobu? Ale jak to mówią Żydzi: Goje czyli "biała rasa" jest oporna na wiedzę! Oto co można przeczytać w necie (źródło: Newsletter: Poczta Zdrowia):
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ogłosiła (26 października 2015 roku), że wędliny, a także prawdopodobnie czerwone mięso są rakotwórcze1.Ten komunikat spowodował natychmiastowy spadek sprzedaży wyrobów mięsnych o 5%2, a ja sam powiedziałem sobie: „Dość!”
Chore już w hodowli zwierzęta trafiają chore na nasze talerze. Nic dziwnego, że 50 lat spożywania takiego mięsa podnosi ryzyko zachorowania na raka.To aż nieprawdopodobne, że muszę o tym pisać, ale zdaje się, że straciliśmy podstawowe poczucie rzeczywistości: Nie mamy pojęcia, czym żywiły się ani jak żyły zwierzęta, które teraz hodujemy, zanim nastąpiła industrializacja. A mimo to wiele ludzi je mięso każdego dnia!
Zero wymagań
Skandal dotyczący mączki zwierzęcej nie zakończył się dlatego, że ludzie zdali sobie sprawę, że karmienie krów zmielonymi na proszek starymi resztkami tuszy wołowej to coś strasznego.
Skończył się dlatego, że mączka mięsno-kostna była otrzymywana z chorych krów.
I to nie chorych na pierwszą lepszą chorobę. To nie było przeziębienie czy grypa!
Te krowy były zarażone prionami choroby Creutzfeldta-Jakoba (chorobą wściekłych krów). Tym sposobem zarażona tym, czym jest karmiona, trzoda może przenieść tę straszną chorobę na człowieka!
Rakotwórcza mączka zwierzęca Czerwone mięso może powodować nowotwory, to fakt, ale z pewnością byłoby inaczej, gdyby trzoda, której mięso zjadamy, była hodowana w naturalny sposób i odpowiednio karmiona.
W normalnych warunkach krowy powinny jeść tylko trawę i pędy, a zimą siano, a nie kukurydzę, wytłoki sojowe czy granulki, które zwiększają ich masę. Krowy nie powinny przyjmować antybiotyków czy hormonów, które przyspieszają ich wzrost...
Całość w newsletterze Jeana-Marca Dupuisa Warto się zapisać: newsletter@pocztazdrowia.pl
Są dwie sfery polskiego życia, z których uregulowaniem Polacy mają genetyczny kłopot; z utrzymaniem czystości i z utrzymaniem wagi ciała. To są dwa pola bitwy, na których poległo już bardzo wielu takich, co to można na nich polegać jak na Zawiszy.. Ta behawioralna kapitulacja pogłębia dysonans w jakim żyje statystyczny obywatel Polski. Bo z jednej ostro wymaga od swoich rodaków, szczególnie sportowców, żeby byli mistrzami nad mistrze, żeby reprezentowali "Honor, Boga i Ojczyznę", a z drugiej folguje sobie we wszystkim taszcząc swój "kałdun" na koronę stadionu. Stamtąd porykuje jak zarzynany zwierz, gdy go "nasi zawiodą". Ale to nie przyszło znikąd. Pamiętam, jak w latach 90-tych, po upadku komuny wzrosły ceny po "Balcerowiczowsku", a mimo to ludzie rzucili się na mięcho, jak gdyby te całe wolnorynkowe Eldorado miało jutro zniknąć, kupowało się na zapas, puchły lodówki. Większość pensji statystyczny Polak wydawał i wydaje na....jedzenie. Przejadaliśmy własne dochody. W ślad za konsumpcją pogarszała się jakość tego, co jedliśmy. Mleko nie kwaśniało tylko kisło, masło jełczało, śmietana pleśniała, mięso i wędliny robiły się oślizgłe. Ale w związku z tym, że odbywało się to stopniowo, krok po kroku, to nikt nie protestował. Od tamtego czasu więcej się go po prostu wyrzucało na....śmietnik. I kto je wyrzucał - głównie wierzący i chodzący do Kościoła. A gdzie zasady wiary, które mówią, że obżarstwo to pierwszy krok do "nieczystości".
Kiedyś człowiek otyły kojarzony był głównie z jakąś chorobą. Dzisiaj być grubasem, to powód do dumy. Głównie młode dziewczyny i kobiety, mężczyźni w obcisłych dżinsach, z fałdami na brzuchu defilują po głównych szlakach handlowych z wyraźną atencją. Bycie otyłym, to wręcz powód do chwały?
Już co 3 statystyczny Polak jest otyły i grozi mu z tego powodu jakaś cywilizacyjna choroba, kampanie wzywające do odchudzania z jednej strony zachęcają do walki z otyłością, z drugiej zaś proponują nieustającą ucztę, grillowanie, a potem tylko Verdin i "styknie". Odeśpi się weekend i znowu można...żreć!
Zauważcie, iż np. Żydzi w swoim przekroju społecznym nie są otyli, nie chorują tak często na choroby cywilizacyjne lub nowotwory (w ub. roku w Izrael stwierdzono tylko - uwaga - 250 zachorowań na tą najgroźniejszą cywilizacyjną dżumę!) Skąd się to bierze? Czyżby tylko z obyczajów i wskazań religijnych?
Otóż nie, bowiem "goje" uwielbiają sobie folgować! Biała rasa w USA jest już tylko odległym strzępkiem "pierwszych purytańskich osadników". Co drugi Amerykanin jest nie tyle otyły, co z tego powodu życiowo zagrożony. Ta wielka cielesna masa wypełniona "śmieciową żywnością" lansowaną przez ponadnarodowe koncerny w tym Nestle nie jest w stanie normalnie funkcjonować, myśleć, walczyć o swoje prawa itp. Amerykanie stali się z czasem bezwolną behawioralną masą, która skupiona jest na konsumpcji i zaspokajaniu "podkręcanego" przez wszelakie reklamy apetytu i łaknienia. Ta epidemia obżarstwa zaraziła Europę, a szczególnie bogate zachodnie kraje. "Śmieciowe jedzenie" świetnie opakowane, zareklamowane mimo wielu kampanii pokazujących ich destrukcyjne działanie na nasze zdrowie, cieszy się niesłabnącą popularnością, szczególnie kiełbasy na grilla za 5,50 lub kabanosy po smaku węgierek itp. badziewie.
Umieramy od środka! Nasz przewód pokarmowy i poszczególne narządy z nim związane są w stanie permanentnej eksploatacji. To tak jakby wrzucać do pieca wszystko, co popadnie, aż w końcu się "zatka" i wybuchnie!
Duchowa rzeczywistość jest wyższa od materialnej, a duch panuje nad materią (gdy jest odwrotnie, występuje zjawisko zniewolenia i degradacji godności osoby).
Smacznego proszę Państwa!
