Czasy w naszej branży były rewolucyjne, gdyż niefortunny sojusz PiS-u z Ligą Polskich Rodzin, kiedy to Roman Giertych został ministrem edukacji, o dziwo zjednoczył księgarzy. Okazało się, że podręczniki są solą tej księgarskiej profesji i bez nich oni nie istnieją. Więc począwszy od 2006 roku z ramienia Portalu Księgarskiego uczestniczyłem we wszystkich poważnych spotkaniach księgarzy, inicjujących powstanie dwóch najważniejszych organizacji księgarskich: Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Księgarzy, z siedzibą w Łobzie i Izby Księgarzy przy ZHU we Wrocławiu. Później po tzw. przełomie z OSK wyodrębniła się Izba Księgarstwa Polskiego. Wszystkich od początku jednoczyły podręczniki i później projekt księgarskiej ustawy o książce.
Zawsze byłem zwolennikiem silnych niepodzielnych organizacji, gdyż tylko takie mają szansę być zauważalne i traktowane poważnie. Ale jak to u nas w Polszcze się rzekło: "Wolnoć Tomku w swoim Domku", więc każdy wybijając swojego Ego na czoło starał się wprowadzać swoje na wierzchu: To ja zrobiłem, to ja napisałem, podałem, ustaliłem, doniosłem, wysłałem itp. Więc skutkiem tego, nie wdając się w szczegóły, bo mleko nie tylko się wylało, ale nigdy nie osiągnęło właściwej temperatury. Bo jak to Polak,. musi mieć sukces, tu i teraz, a najlepiej już, bez kosztów, bez "pracy i podstaw" itp. częściowo roztrwoniono sukces tych pierwszych trzech rewolucyjnych zmian, które docenili nawet wydawcy...
Wiem jedno po tym doświadczeniu, że Polaków trzeba "za mordę" i krótko smyczą traktować. Wodzowski styl sprawowania rządów w OSK wyszedł im zdaje się na lepsze, niż demokracja w IKP, która ledwo zipie, bo jak to płacić składki i za co? Za samo członkostwo, a gdyby jakiś bonus był, jakaś "zdrapka" to jeszcze by się zastanowili?. Ale środowisko "wystrychnięte na Dudka" (Ustawę wnosi PIK, oczywiście mówi się o udziale księgarzy, ale głównym chirurgiem jest właśnie PIK, a Księgarze nawet nie służą za instrumentariuszy, jedynie za pomoc salową). Wybaczcie mi te gorzkie słowa, ale nie można tego stanu rzeczy tłumaczyć tylko kryzysem rynku, spadkiem czytelnictwa itp. Wszystkie pomysły na "kampanie wizerunkowe" księgarzy indywidualnych wzięły w łeb. Każdy plótł i gadał na nich co chciał; a to, że ceny zawyżają, a to że marże podnoszą i promocji nie chcą robić! To nasz pokrętny charakterek; z jednej zdolni do poświęceń (ale na krótką metę), z drugiej szybko tracą wiarę i cel z oczu. I rozchodzą się do domów jak pospolite ruszenie, zamiast nauczyć się trzymać w szyku, atakować razem, wyzbywając się na ten czas pychy i tępiąc to wszędobylskie Ja.
Wnętrze księgarni naukowej im. Kopernika
W międzyczasie byłem świadkiem likwidacji księgarni we Wrocławiu: Składnica Księgarska, księgarnia przy ul. Nowowiejskiej, "Marco Polo", księgarnia przy. pl. Hirszfelda, księgarnia Alicji Badke przy ul. Powstańców Śląskich, księgarnia przy Jedności Narodowej, "Falanster", księgarnie Warszawskiego Domu Książki: Kołłątaja i Rynek, księgarnia Ossolineum, antykwariat "Pod Szermierzem", księgarnia naukowa im. Kopernika, część księgarni "Pod Arkadami", księgarnia przy ul. Grabiszyńskiej, "Werset" przy ul. Hallera, "Eureka" przy ul. Kołłątaja, pewnie jakąś ominąłem. W innych miastach podobnie! Ministerstwo Kultury ciągle pompuje kasę w promocję czytelnictwa, a z drugiej miejscowe władze samorządowe (hehehe, zawsze mówiłem, że jakiś dowcipniś siedzi w kadrach) podwyższają im czynsze i wyrzucają poza centra miast!
O, imitatores, servum pecus! – o, naśladowcy, trzodo niewolników! Tak trzeba by tytułować Polaków, gdyż mając wszystkie atuty w ręku (wywalczając sobie zawieszenie ACTA), to zamiast uwierzyć, że można ten Nie-rząd odwołać głosują jak stado baranów prowadzonych z zamkniętymi oczami na rzeź. Ciągle im się wydaje, że jak opaska opadnie, to cała sprawa okaże się żartem? A tu nic podobnego,okazało się, że tresura jest trwalsza niż opoka na której osadzono, a osadzono ja na płytkim naszym charakterze wyznaczającym Polakom krótkie cele i poszczególni wybrańcy doskonale to wykorzystali!
Ale jak zawsze wiadomo o co chodzi, przecież jesteśmy na dorobku, tylko kto się dorabia?
Tak dobrnąłem do roku 2008, w którym zostałem pozbawiony prowizji, ale pomogło mi to skupić wszystkie swoje siły na pisaniu, które dało mi dużo satysfakcji, sukcesów na miarę naszych czasów, będąc dalej osobą niezależną, nieprzekupną, po prostu będąc sobą żyję zgodnie ze swoimi poglądami!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz